من بهت زدهی دنیای وبلاگها هستم
جالب است
هر سال نوشتهها کمترشده
مثلا خود من پارسال فقط یک نوشته در آبان ماه داشتم
اما به خدا هیچ جایی مثل اینجا نیست
هیچ جایی نمیشود اینطور نوشت
مردم دیگر حوصله خواندن یک متن طولانی ندارند
دلشان عکس میخواهد
کلمهها غریب شده اند
کجایید یاران فراموش شده؟
با اینکه بیشتر آدمهای دنبای مجازی سراغ تلگرام و اینستاگرام رفتن اما هنوزم هستن اونایی که دلشون میخواد بنویسن و نوشته های بقیه رو بخونن. شاید کمتر بشن اما خالصتر میشن. این دردودل رو همیشه با خودم میکنم. دقیقا محتوای این پست. یه جورایی خس غربت و تنها افتادن میده اما مثه اینجا و محیطش جای دیگه ای نیست حتی تو دنیای واقعی
حس غربت نمیده، اتفاقا من احساس امنیت بیشتری دارم.
اما خوشحالم کسایی هستن که میخونن و نظر میدن