برای همه ی کسانی که فرفره ندارند...

من فرفره ندارم!

برای تو...!:

من هنوز که هنوز است

به آسمان می نگرم

تمام خطوط هوایی دنیا را

که از بالای اتاقم می گذرند

می شناسم.

من می دانم تو روزی

با یک هلی کوپتر یا هواپیما

در اتاق من فرود می آیی

اصلا مخصوص تو یک باند هوایی هم ساخته ام.

یک روزی که خیلی هم دیر نیست.

می دانستی تمام خطوط ریلی دنیا

از اتاق من می گذرند؟

و من هنوز که هنوز است

با یک شاخه گل رز

توی همه ی ایستگاه های اتاقم منتظرم!

فقط بگو زمینی می آیی یا هوایی؟

نه اصلا مهم نیست

خواستی با اتوبوس بیا

یا حتی با پای پیاده

فقط بیا

من همین جا نشسته ام

توی یکی از گوشه های اتاقم.

***

می دانستی تمام فرفره های دنبا

تو که حرف می زنی می چرخند؟

می دانستی تمام چتر های دنیا

صدای تو که می آید می چرخند؟

اصلا تا حالا وقتی حرف می زدی به فرفره ها و چتر ها نگاه کرده ای؟

می دانستی تو که حرف می زنی من ساکت می شوم؟

کاش من هم فرفره بودم،چتر بودم

می چرخیدم.

کاش من هم فرفره داشتم ،چتر داشتم

تو که حرف می زدی

نمی باریدم...

نیلوفر آبان 88(یه بعد از ظهر دلگیر)