خونه ی نیلوفر

بیا و ناگهانی دفترم را از زیر دستم بکش و بخوان ...

خونه ی نیلوفر

بیا و ناگهانی دفترم را از زیر دستم بکش و بخوان ...

نه بّره ام نه گرگ!

من از رمه ی بّره گان

جدا ماندم

اما

بّره نماندم

من دریافتم

که معصومیت

انتخاب مرگی شرم آور ست

و تنهایی

جزای آگاهیست

من جداماندم

اینک نه بّره ام

و نه گرگ

فقط چشمانی که

می بیند

می بیند .

نیلوفر چهارشنبه 20 آبان‌ماه سال 1388 ساعت 04:53 ب.ظ

نظرات 7 + ارسال نظر

محمد مزده چهارشنبه 20 آبان‌ماه سال 1388 ساعت 09:19 ب.ظ http://foulex.blogsky.com

فقط چشمانی که
می بیند
می بیند
می بیند .
...
عکس این پست رو خیلی دوست داشتم :)

قابل شما رو نداره:)

محمود پنج‌شنبه 21 آبان‌ماه سال 1388 ساعت 01:40 ق.ظ http://my-idle-talks.blogspot.com/

حرفی ندارم فقط خواستم بگویم که خوانده ام حیف که دکمه تشکر ندارد اینجا شاید در روز های بعد چیزی در مورد این پست به ذهنمان رسید ...

آزاده باشید - محمود

ممنونم...آره کاش دکمه ی تشکر داشت:)

سیامک سالکی پنج‌شنبه 21 آبان‌ماه سال 1388 ساعت 03:12 ق.ظ http://tighoabrisham.blogsky.com

سلام، خوبی؟
قشنگ و دلنشین، مثل همه ی شعرهات، اما یه تفاوت مهم داشت با بقیه: در عین لطافت، یه خوف و ترس عجیبی تو آدم بوجود میاره...

:)
این نوشته ی خودم نبود...من معمولا ته نوشته های خودم اسمم رو می نویسم و ماهی که نوشتمش رو.
اما من موافقم زیبا بود ولی یه جورایی ترسناک...شاید ترس ِمتفاوت بودن...

نیما۱۳۹۴ پنج‌شنبه 21 آبان‌ماه سال 1388 ساعت 08:50 ق.ظ http://www.nima1394.blogfa.com

من بره ام بع بع.
نمیشد به جای این عکس عکسه یه بچه مارمولک با اون چشای قشنگش رو بذاری . ای جان بچه مارمولک