عاشقانه ی آرام...

اول اینکه یادم رفته امروز برم دانشگاه!

دوم ؛ مجموعه ی دوم عاشقانه های آرام که همگی از محمد عربیار محمدی هستن:

صدای پای تو را می دهد قالی

برگرد...

این ستاره ها که می چینی

دکمه های پیراهن من است

نترس

همه ستاره ها را بچین...

 

حتما گورستان ها هم جای زیبایی برای قرارهای عاشقانه می شوند

می شود یک قبر دو طبقه داشته باشیم

بگذار من

پایین بخوابم...

 

دیشب سنگ فرش های پیاده رو را

که می شمردم دوتایش کم بود

حتما کسی خواسته جای کفش های تو را بدزدد

تا من شعری برای خواندن نداشته باشم و

راه خانه را گم کنم...

 

راستی دیشب برای خدا فال قهوهگرفتم

حال  تو خوب بود

و خدا دلش برای اتاق کوچک من تنگ...

 

خود را قبل از اینکه این نامه را بخوانی سوزانده ام

با کبریتی

که بوی درخت جلوی خانه شما را می دهد...

 

بادبادک ها را باور کن

آنها تنها پرنده هایی هستند

که نمی دانند پرنده اند...

من به چشم های قهوه ایت خیره که می شوم انگار

در تمام کافی شاپ های جهان

سیگار کشیده ام...