خونه ی نیلوفر

بیا و ناگهانی دفترم را از زیر دستم بکش و بخوان ...

خونه ی نیلوفر

بیا و ناگهانی دفترم را از زیر دستم بکش و بخوان ...

نیست

همواره چون من نه : فقط یک لحظه خوب ِمن بیندیش؛

لبریزی از گفتن ولی در هیچ سویت محرمی نیست...

نیلوفر سه‌شنبه 1 دی‌ماه سال 1388 ساعت 10:39 ق.ظ

نظرات 7 + ارسال نظر

Uncreated سه‌شنبه 1 دی‌ماه سال 1388 ساعت 12:18 ب.ظ

می فهمم...
-----------
جواب کامنت قبلیم...:(
توهم اگه اینجوری باشی که من دیگه باید برم بمیرم!
حرفای خودتو به خودت پس بدم؟!
فقط می گم صبور باش....
:)

خب می بینم که گند زدم:پی
حرفام رو فراموش کن...
یلدا حتی اگر به معنای کم بودن و سالی یه بار شاد بودن هم باشه باز هم شیرینه...
الان که فک می کنم میبینم همون هم شیرینه...:)

´Òòº°¤.¸.·´Binam`·.¸.¤°ºóÓ` چهارشنبه 2 دی‌ماه سال 1388 ساعت 08:26 ق.ظ http://binamobineshan.persianblog.ir

همه ما آدمها تنهاییم؛ گاهی فراموش میکنیم، ولی در اصل کاملا تنهاییم(تنمون داغه نمیفهمیم!)

:(
آره راست میگی...برای همین هم هست که وقتی یکی رو پیدا می کنیم که می تونه ما رو از تنهایی در بیاره...یکی که می تونه باعث شه ما به چیزی غیر از خودمون فک کنیم...اون موقع اس که احساس می کنیم کسی رو دوس داریم:)

علیرضا-نیما چهارشنبه 2 دی‌ماه سال 1388 ساعت 07:57 ب.ظ http://www.nadem.ir

خیلی انتخاب خوبی داری نیلوفرجان
* من قصد نفی بازی گل را و باران را ندارم*
مثل اینکه یه دفعه به بهمنی علاقه خاصی پیدا کردی که دوتا شعر ازش گذاشتی....
من نتونستم اما اگر نامه هاش رو بتونی بزاری فکر می کنم خیلی زیبا و با تأثیر باشه(البته فقط پیشنهاد کردما)
شاد باشی همیشه ... امیدوارم