روزنوشت بلند بالا!

امروز روز آرومی بود

شب قبل دیر خوابیده بودم...و برعکس ِ همیشه ساعت رو کوک نکردم...به قول مامان نیلو ساعت طبیعی تو بدنش نداره که عادت به صبح بیدار شدن داشته باشه...برای همین هم صبح خواب موندم...کلا کلاسای صبح رو نرفتم...اما می دونم اگه می رفتم هم فرقی نداشت...!

شقایق گفت بریم بیرون...منم اول دوس نداشتم برم اما دیدم ناراحت میشه چند روز این جاست باهاش نباشم...

رفتیم دور زدیم و از همه مهم تر رفتیم کتاب فروشی...از اونجایی که خیلی وقته دیگه حوصله ی رمان و کتاب های بلند رو ندارم...این روزا اگه کتابی بخرم یا جیبی یا کوتاهه و بیشتر هم شعر...نمی دونم چرا دیگه از داستان زیاد خوشم نمیاد...برعکس بیشتر دنبال شعرم...

اول از همه چشمم افتاد به یه کتاب که قبلا اینترنتی خونده بودمش...یه نمایشنامه ی کوتاه...با یه اسم خیلی خیلی قشنگ:

داستان خرس های پاندا به روایت یک ساکسیفونیست که دوست دختری در فرانکفورت دارد!!

اثر:ماتئی ویسنی یک

برگردان:تینوش نظم جو

وبه خاطر یه موضوعی، چند وقتی هم بود که دنبال کتاب های عرفان نظر آهاری بودم و این کتاب ِ خیلی قشنگ رو ازش خریدم:

روی تخته سیاه جهان با گچ نور بنویس

اثر:عرفان نظر آهاری

و از همه ی اینا مهم تر، کتابی رو که خیلی وقت بود دنبالش بودم پیدا کردم...البته این رو هم قبلا اینترنتی خونده بودم:

خاطرات آدم و حوا به روایت مارک تواین

برگردان: حسن علیشیری

عاشق این کتابم...با اینکه قبلا هم خونده بودمش اما خیلی دوس داشتم داشته باشمش

و یه کتاب که از اسمش خوشم اومد و وقتی اومدم خونه فهمیدم عجب محشریه...

دخترها به راحتی نمی توانند درکش کنند

اثر:پوریا عالمی

تصویرگر:توکا نیستانی

محشره!یه اثر واقعی!یه عالمه داستان کوتاه بسیار زیبا که حتما توی وبلاگم زیاد ازش خواهم نوشت...

اما نقطه ی عطف داستان این جاس که هنوز نخریده دوتا از کتابام عروس شدن!

خاطرات آدم و حوا رو به یکی از دوستام هدیه کردم...چون قبلا خیلی از این کتاب براش تعریف کرده بودم.

و دخترها به راحتی نمی توانند درکش کنند رو به شقایق...چون  ازش خوشش اومده بود!(به شما هم توصیه می کنم بخونینش!)

خلاصه که این از صبح دلپذیر ما!

عصر هم که دانشگاه بودم...بعدش هم خونه ...فیلم:رویای خیس رو دیدم...وکاش بزرگترها بفهمن که عشق های جوونی چقدر قشنگ و پاکن...عشق  شونزده یا هیجده سالگی.

ولی حیف که ما آدما خیلی زود بزرگ میشیم....

اما من خیلی وقته که تصمیم گرفتم هیچ وقت بزرگ نشم...

بعد از کلی مدت،بالاخره یه پست بلند نوشتم...

راستی شقایق برام یه دفتر خیلی قشنگ هم خرید...از این دفتر بزرگا که جون میدن برای نوشتن...مخصوصا من که خیلی وقت بود دنبال یه دفتر ِ خوب بودم...روز تولدم شاید کادو زیاد گرفتم و همشون رو هم خیلی دوس داشتم...اما دوس داشتم بین این همه کادو یه دفتر برای نوشتن هم بود!

راستی من فک می کنم که اگه کسی زیاد بلند تو وبلاگش بنویسه خونده نمیشه ... اما دل که می گیره گاهی ناخواسته بلند میشه رشته ی کلام!

برف ها کم کم آب می شود

شب ذره ذره آفتاب می شود

ودعای هرکسی

رفته رفته توی راه

مستجاب میشود...

عرفان نظر آهاری

بعد از این همه سال فهمیدم که اون اوایل درباره ی حوا اشتباه می کردم،زندگی کردن بیرون از بهشت،اما با اون،خیلی بهتر از زندگی کرد تو بهشت،اما بدون اونه!اولش فکر می کردم خیلی حرف می زنه،اما الان اگه اون ساکت بشه و از زندگیم بره،حسابی غمگین میشم.چقدر شیرین بود اون اندوهی که ما رو به هم نزدیک کرد و پاکی ِقلب و لطافت ِروح ِحوا رو به من نشون داد.

قسمتی از کتاب:خاطرات آدم و حوا