برای همه ی پرستو های دنیا

در تنهایی هام

به همه ی پرستو های دنیا فکر می کنم

مخصوصا به آن دو پرستو که همیشه پشت پنجره ی اتاقم  بودند...

همان هایی که هیچ وقت نشد اهلی شان کنم ...درست مثل تو...

خب من از همان اول هم خوب بلد نبودم !

پرستو ها را نمی شناختم

اما  دلم بزرگ بود...

ترسو نبودم

بعد ها فهمیدم؛

پرستو ها را اهلی نمی شود کرد...

مخصوصا وقتی خودت اهلی نباشی !

خب نه تنها من اهلی نبودم

تو هم برای خودت یک پا  پرستو بودی...

هر دو پریدن بلد بودیم...

 گاهی فکر می کنم چرا باید دو پرنده با هم آشنا شوند؟

چرا ؟

شاید اگر یکی از ما شکارچی بود ،

شاید اگر یکی از ما پرنده نبود...خزنده بود،چرنده،یا حتی جهنده ... همه چیز بهتر می شد !

بد تر از همه این بود که تو پرستو بودی و من پروانه! هیچ کدام اهلی نبودیم!

ببین بال های من مثل تو نیست...زود ترک بر میدارند ...زود می شکنند...

نیلوفر.فروردین 89