lost highway!

[ زن چشاشو به آرومی باز میکنه ]

-  چرا همه جا تاریکه؟
+ چون شب شده عزیزم
-  کی شب شد ، من چقدر خوابیدم؟
+  زیاد عزیزم
-  ما کجاییم؟
+  نمیدونم
-  نمیدونی؟ چور ممکنه ندونی ، ما از کجا میایم؟
+  منم مث توام عزیزم ، هیچی یادم نمیاد.
-  داری منو میترسونی. چرا من هیچی یادم نمیاد؟ ما داریم کجا میریم؟
+  نمیدونم ، همونطوری که توام یادت نمیاد
-  چرا وا نمیستی؟ باید از یکی بپرسیم. ، چرا هیچ ماشینی تو جاده نیست، من میترسم
+  نمیدونم عزیزم ، چشاتو ببند سعی کن بخوابی.
-  چرا پاتو از رو گاز برنمیداری؟ چرا من نمیتونم بیرون و ببینم ، چرا بیرون این قدر تاریکه؟
+  نمیتونم عزیزم ، نمیدونم ، حالا بخواب.
- تو رو خدا وقتی چشامو باز کردم یادت بیاد ما کی هستیم ، از کجا اومدیم و این جاده به کجا میره
+  هیچ وقت نمیفهمیم عزیزم ، ما گم شدیم. بعضیا وقتی گم میشن هیچ وقت پیدا نمیشن
-  ما گم شدیم؟
+ ما مدت هاست گم شدیم ، و تو بارهاست چشاتو باز میکنی و همین سوال ها رو ازم میکنی ، بعد میخوابی ، باز بیدار میشی و یادت نمیاد که اینا رو پرسیدی و باز میپرسی و باز میپرسی ، بخواب عزیزم هیچی ، هیچ وقت درست نمیشه
- میشه دستمو یگیری؟ من میترسم ، دفعه های قبلم ازت میخواستم دستمو بگیری؟
-  نه همیشه عزیزم ، فقط گاهی که خیلی به لبه های درک کردن نزدیک میشی. بخواب، فقط سعی کن بخوابی ، آروم بخواب
تنها امید من اینه که تو با جواب همه ی سوال هامون بیدار شی

[زن با بی اعتمادی و ترس چشمانش را میبندد و روی هم فشار میدهد]

lost highway-2009

پ.ن: عاشقانه اس بسی و ترسناک!

پ.ن: بیا توی یه بزرگراه گم بشیم..

“برای مردمان هوشمند، بنیان ازدواج یک دوستی ناب است تا در آن برای دست یافتن به رویاهای خود و رویاهای کسی که دوستش دارند، بجنگند. بدون این رویاها، زناشویی به ناهار و شام خوردنی در آشپزخانه تبدیل می شود.”

- نامه های عاشقانه ی یک پیامبر (نامه های جبران خلیل جبران به ماری هسکل)