خونه ی نیلوفر

خونه ی نیلوفر

بیا و ناگهانی دفترم را از زیر دستم بکش و بخوان ...
خونه ی نیلوفر

خونه ی نیلوفر

بیا و ناگهانی دفترم را از زیر دستم بکش و بخوان ...



انگار زمان که می گذرد فراموش می کنم و

باز چند روز و چند هفته طول می کشد تا به یاد آورم چه کشیده ام و چه تصمیم گرفته ام.


چقدر زمان لازم است که ناخودآگاهم قبول کند و بگذرد؟ 

چقدر زمان لازم است؟


کسی درون من است 

کسی که دوست دارد همه چیز رویایی و ساده باشد

کسی که دوست دارد صبح ها با لبخند بیدار شود

شب ها با امید بخوابد 

و دلش تنگ نشود و دلش تنگ نشود و دلش تنگ نشود.





نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد