سرگیچه

آرامم ، آرام و مثل همیشه پر از آرزو ، مثل همیشه گیج و سرگشته و منتظر آینده !

سرش را به پنجره تکیه می داد 

پنجره آب می شد و 

پهن می شد کف حیاط 

صدای گام های پلیس های شب و 

صدای همهمه ی مردم

صدای سکوت شب و

فکر و خیال های نامربوط.

سر ریز شد توی استکان چای.

غمش را سرکشید و لبریز از حس درک کردن شد

درک می کرد

تنهایی سهم همیشگی ِ هرکسی ست.

نیلوفر

اردی بهشت 94