مهمان های محترم!

خب این چند روزی که اومدیم مشهد...هر روز یه عالمه مهمون داریم آخه بالاخره مامان وبابا رفتن مکه و برگشتن...هر روز ...و بین این همه آدم چقدر تفاوته...چقدر بعضیا برام قابل احترام بودن و بعضی ها برام عذاب آور... 

چقدر بعضی خونواده ها عزیز و با فرهنگ بودن و بعضی ها غیر قابل تحمل... 

و مطمئنم این ،از تفاوت هایی هست که تو فرهنگامون داریم... 

اما بین این آدما کسایی بودن که واقعا بی شخصیت بودن!به معنی واقعی!از اون پولدارای بی درد...که جز مدل ماشین...مدل مو...سفر خارج دغدغه ی دیگه ای ندارن... 

حتی شوهر یکیشون یه ماه نشده بود که از دنیا رفته بود...و ما منتظر بودیم که به خانم و دخترش تسلیت بگیم .ولی وقتی از در اومدن تو ،دیدیم دخترش آبی پوشیده و خواهر زنش صورتی، تسلیت دیگه تو دهنمون ماسید...نمی دونم...بالاخره فرهنگ ها متفاوته...اما من این نوع فرهنگ رو نمی پسندم...البته با اون فرهنگی هم که میگه سال ها عذادار باشه مخالفم...ولی خب دیگه اینا این جوری بودن!
تفاوت دیگه ی این مهمونا در ساعت اومدنشون بود!
اتفاقا اونایی که من دوس داشتم بهتر بودن... یعنی به موقع میومدن و می رفتن... 

اما همین خانومه که شوهرش مرده بود، ساعت 11 شب اومدن و یک رفتن...من که دیگه خسته شده بودم! داشتم خمیازه می کشیدم:) 

اتفاقا یه پسر بی شخصیت هم داشتن که تو پستی که دیشب گذاشتم، اما به ثمر نرسید، ازش نوشته بودم...داشت با بابام درباره ی خونه و این چیزا  حرف میزد ...منم خب صداشونو می شنیدم... یه بار برا بابام به ماجرا تعریف می کرد،گفت که: مرتیکه ی خر! منو با این شخصیت و این ماشین آورده بود تو همچین خونه ای...! 

من که خندم گرفت ...فک کنم بابام هم خندش گرفت!...حالا ماشینشم پرشیا بود...اگه پرادویی سوزوکی چیزی داشت دیگه دماغش می خورد به سقف! 

تو این چند روز متاسفانه پولدار با شخصیت ندیدم...اما آدمایی دیدم که وضع زندگیشون متوسط بود ولی خیلی با ادب و قابل احترام بودن... 

به قول دوستان این گروه غرور داشتن... 

اما اون گروه دیگه به جای غرور، پر بودن از تکبر... 

خدایا عاقبت همه ی ما رو به خیر کن.... 

پ.ن 

اینم بخونین:بهترین لحظات زندگی از نگاه چارلی چاپلین 

پ.ن 

خوب نیستم!   

پ.ن 

این رو خوندم گریم گرفت:عشق روز 30 خرداد