معمولا سنگ صبور من ورق کاغذ چون مینویسم تا عقده هام واشه
بعدشم من تا سرم و میزارم رو بالشت خوابم میبره کی حا و حوصله بیدار موندن غصه خوردن و داره
از خوب حرف زدم خوابم گرفت روزه هم که هستیم (اگه خدا قبول کنه) برم یه چرتی بزنم
که دارم میمیرم از بی خوابی
ممنون که بهم سر زدی
بازم بیا سر بزن
نترس راه دوری نمیره

ایشالا روزتون قبول باشه...
آره کاغذ هم همدرد خوبیه برای لحظات ناراحتی

فارeس شنبه 31 مرداد‌ماه سال 1388 ساعت 01:41 ب.ظ http://my-memories.blogsky.com

جالب بود
اما اونی که براش گریه میکردی مهمتر از بالشته به نظر من

خب دیگه من در لفافه و پنهانی نوشته بودم:پی

علیرضا شنبه 31 مرداد‌ماه سال 1388 ساعت 01:47 ب.ظ http://www.goroob.blogfa.com

چقدر سخت است...
چقدر سخت است از عشق گفتن
چه سنگین است...
چه سنگین است از عاشق نوشتن
-----
سلام
چرا غصه؟ چرا غم؟
جهان به این قشنگی به این زیبایی چرا غصه می خوری آخه خانم
البته نیازی به نصیحت نداری عین من که وقتی از دلتنگی و غم هیچ کاری به ذهنم نمی رسه که بکنم یه آدم خوبی یه آدم با معرفتی پیدا بشه بهت بگه بنویس....
یه موقعی من به این و اون می گفتم با نوشتن همه چیزایی که می خواین بدست می آرین اما خودم بعضی وقتها عمل نکردم
خوشحالم می بینم تو عمل می کنی
موفق باشی.... همیشه عاشق چیزهایی باش که همیشه کنارت هستن
بالشتت هم که همیشه هست مگه نه:ی

ارادتمند

خب دیگه... برای دلتنگی ها هیچ نصیحتی وجود نداره بهترین راه همون نوشتنه...منم چیزی رو که می دونستم گفتم...خوشحالم که خوشحالتون کردم:)
موفق باشی سینا جان

منم ارادتمندم رئیس

علیرضا شنبه 31 مرداد‌ماه سال 1388 ساعت 04:19 ب.ظ http://www.goroob.blogfa.com

اولا من علیرضا هستم
ثانیا رئیس خودتی:ی
ثالثا یا نگو یا راست و رو حرفات رو بزن
ببینم اون کیه که براش داشتی گریه می کردی:ی
خوش بحالش.... امیدوارم از این به بعد بیشتر قدرت رو بدونه

ارادتمند

اولا که سلام علیرضا خان...
ثانیا فعلا که شما معاون شورا هستین...پس شما رئیسین:)
ثالثا قشنگیه یه نوشته به مبهم بودنشه :)
بعدش هم اینا همش توطئه اس...شما با اسرائیلیا دستتون تو یه کاسه اس...من تکذیب می کنم...من از رای خودم دفاع می کنم!!!:پی

میوزیک شنبه 31 مرداد‌ماه سال 1388 ساعت 04:56 ب.ظ http://www.music68080.blogfa.com

هر چیزی میتونه سنگ صبور آدم باشه..حتی یه تیکه سنگ!
قشنگ بود
ممنون که سر زدی

سلام فاطمه جان...خوش اومدی:)
منم ممنونم که اومدی .خوشحال شدم.
با اجازه ات لینکت می کنم:)

عارف شنبه 31 مرداد‌ماه سال 1388 ساعت 09:59 ب.ظ

سلام
به نکته کوچک ولی مهمی اشاره کردی بالش سنگ صبور خوبی
کاش همه سنگ صبور ها مثل بالش بودن.
هر چقدر با بالش درد دل کنی گوش میکنه بدون اینکه بخواد بپر وسط حرفت بعد هم انقدر آرومت می کنه که خوابت میگیره و اصلا نمی فهمی که کی به اینهمه آرامش رسیدی

ممنون

من ممنونم که میای و سر می زنی عارف جان:)

احسان یکشنبه 1 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 12:44 ق.ظ http://crosslessbridge1985.blogsky.com

نیلوفر تو دیوونه ای!!

بالش؟

بعد از سه سالو دوست نداشتم

بیا گناه کنیمو دوست داشتم

ممنون خانوم خانوما

این همین جوری بود...یعنی منظور همون بالشت نبود...منظور همون شونه ای برای گریه کردنه..یا ...نشون دادن تنهایی بود احسان جان...وگرنه بالشت که تعلق خاطر نداره...به قول علیرضا تناقض و رد تناقض داشت...

خوبه لااقل یکی رو دوس داشتی:)
منم ممنونم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)

نام

ایمیل

آدرس وبسایت