گفته بود شماره نکن...

با توام!

چتر دلت را ببند.
بگذار باران ببارد. خیس تر از این که نمی شوی.
تو را آب برده است.

***

مادرم همیشه می گفت نشمار...

موهای سفیدت را نشمار.

شماره کردم.

همه ی موهای سفیدم را.

و دیدم چه زود پیر شده ام.

بعد ها فهمیدم که ستاره ها را هم نباید شمرد.

نباید شمرد.

چون کم می شوند،خاموش می شوند،می میرند...

همیشه وقتی خوشبخت بودم

وقتی کسی را داشتم که با او شاد بودم

می ترسیدم

از این که تمام شود.

می ترسیدم پیر شوم.

ولی این بار خوشبختی با خودش جسارت آورده...

این بار نمی ترسم...

نیلوفر.دی 88

پ.ن

در چشم های او هزاران درخت قهوه بود
که بی خوابی مرا
تعبیر می نمود