می خواهم باد بادک شوم...

شاید دیگر مرا نشناسی ، شاید مرا به یاد نیاوری ، اما من تو را خوب می شناسم .

ما همسایه ی شما بودیم و شما همسایه ی ما و همه مان همسایه ی خدا.

یادم می آید گاهی وقت ها می رفتی و زیر بال فرشته ها قایم می شدی . و من همه ی آسمان را دنبالت می گشتم ؛ تو می خندیدی و من پشت خنده ها پیدایت می کردم .

خوب یادم هست که آن روزها عاشق آفتاب بودی. توی دستت همیشه قاچی از خورشید بود .

نور از لای انگشت های نازکت می چکید. راه که می رفتی ردی از روشنی روی کهکشان می ماند.

***

این که مدام به سینه ات می کوبد قلب نیست ، ماهی ِکوچکیست که دارد نهنگ می شود.

ماهی ِکوچکی که طعم ِتُنگ آزارش می دهد و بوی دریا هواییَش کرده است.

قلب ها همه نهنگانند در اشتیاق ِاقیانوس.اما کیست که باور کند در سینه اش نهنگی می تپد؟!

قسمت هایی از کتاب"در سینه ات نهنگی می تپد"  .  عرفان نظر آهاری

چسب،قیچی،مقوا،...

و رنگ!

می خواهم چشم هایم را رنگ کنم...

نقره ای یا آبی...!

مهم نیست....

فقط می خواهم باد بادک شوم.

شعری ازکتاب"زنی از جنس اردیبهشت"  .  سمانه اسدی نوقابی