مادر

اصلا چراغ خانه را که روشن می کنم

معلوم است که

امروز

مادر خوشحال است

از همه جا شادی میپاشد توی صورت آدم

از مبل ها

از تلویزیون

از پرده ها و پنجره ها

طوری چهره ها رنگی میشوند

که انگار هیچ چیزی مادر را عصبانی نمی کند

هیچ چیز

حتی دختر بدی که همیشه سهل انگار است

و این لحظه ها که از صمیم قلب می خندد

نایاب است

اصلا با تلفن که حرف می زند

غذا که می پزد

کنارش نهار که می خورم

از حرف هایش معلوم است

که شاد است

که دوباره جوان شده

که دوباره شیطنت های جوانیش

سر باز کرده اند

و من هم ته دلم می خندم

نیلوفر