دلخوشی های من

این قدر گلویم از بغض های ممنوع گرفته که

کاری به کار این همه بدبختی ندارم.

من خوشبختم

می دانم که خوشبختم.

دورم پر از آدم های با ارزشیست

که داشتنشان موهبت است

ولی دلخوشی نه

دلخوشی ها از من دورند

خیلی دور

دست که دراز می کنم

انگار تمام جانم

از سر انگشتانم بیرون میریزد و

نمی توانم ادامه دهم

فاصله ها کشنده اند

و تمام این راه ها طولانی

و من بی طاقت

دست که دراز می کنم

انگار اشک از چشمانم هم جاری می شود

نگاه می کنم و میبینم سیل سیل مرا با خود برده و

نمی توانم ادامه دهم

من خوشبختم

باور دارم خوشبختم

همین که دلیلی دارم برای گریه کردن

همین که دلیلی هست برای بودن

یعنی خوشبختم

ولی بدون دلخوشی سخت می گذرد

خیلی سخت.

نیلوفر