خونه ی نیلوفر

خونه ی نیلوفر

بیا و ناگهانی دفترم را از زیر دستم بکش و بخوان ...
خونه ی نیلوفر

خونه ی نیلوفر

بیا و ناگهانی دفترم را از زیر دستم بکش و بخوان ...

روزهای آخر اسفند


در روزهای آخر اسفند

کوچ بنفشه های مهاجر
زیباست.
در نیمروز روشن اسفند
وقتی بنفشه ها را از سایه های سرد
در اطلس شمیم بهاران
با خاک و ریشه
- میهن سیارشان -
در جعبه های کوچک چوبی
در گوشه ی خیابان می آورند:

جوی هزار زمزمه در من

می جوشد:


ای کاش ...

ای کاش آدمی وطنش را
مثل بنفشه ها
(درجعبه های خاک)
یک روز می توانست
همراه خویشتن ببرد هر کجا که خواست.
در روشنای باران در آفتاب پاک.

   


شفیعی کدکنی



نظرات 2 + ارسال نظر
مهدی چهارشنبه 23 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 12:37 ب.ظ http://spantman.blogsky.com

و چه وطنیست آن وطنی که احاطه شده باشد در خاک گلدان که زندانی شده باشد در آن

:) چه قشنگ

جیکو چهارشنبه 23 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 01:57 ب.ظ http://salka.com

کاش میشد تورو هم تو جعبه های بنفشه داشتمب همه جا همراه خودم میبردم

:)

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد